म के भनुम, माया

 

मिति २०८१ माघ २२ गते मंगलबार बिहान ९ बजे

म के भनुम, माया 

म डुबेर तिमिलाई बचाए पो माया ।

तिमि खुसी राख्न, मुटुमा छुरी रोपी हासे पो माया  ।।

आफ्नो प्यार व्यक्त अलि पछि गरुँला, उनको खुसी आज हेर्छु भन्ने पो माया  ।

आफ्नो जिउ ज्यान उनकै लागि, खुसी राजी राख्न जे गर्न तयार भए पो माया ।।

 

अब

आफ्ना आमा,  बा सबैलाई भुली, उनका बा आमालाई ज्यु हजुर गरे पो माया ।

आफ्ना दाइ दिदीलाई तथानाम भनी, उनका भाइ, बहिनालाई हजुर महान् भने पो माया  ।।

आफ्ना साथी, भाइलाई निम्छरो बोली, उनका साथीको प्रशंसाको सगरमाथा चढाउनु पो माया ।

आफ्ना इष्टमित्र झारपात भनी, उनका इष्टमित्रलाई सप्त ऋषिलाई दिने सम्मान पो माया ।।

 

अझै 

मेरो जन्म दिने आमालाई, सके दिनमा नत्र हप्तामा १ पटक गाली गरे पो माया ।

मेरा दाइ, दिदीलाई फोन नगर्ने, रिसिभ गरे  पनि मनका कुरा गर्दै नगरे पो माया ।।

साथी भाइसँग सम्बन्ध नबनाउने, वास्ता नगर्ने, बोली हाले लाउड स्पिकरमा सुनाउने पो माया ।

इष्टमित्रसँग सङ्गत नगर्ने, गरे पनि आदेश लिएर, के बोल्ने, के नबोल्ने कबुल गर्ने पो माया ।।

 

साथै 

काम गर्न राखेको दिदीसँग घरायसी कुरा नगरी, आकाशवाणीबाट उनको सबै बोली बोले पो माया !

अड्डाका कर्मचारीसँग उनकै हितको काम गर्दा पनि, साँझ आउँदा उनले गाली साहनु पो माया !!

उनकै कामका कर्मचारीसँग उनकै हितमा भोक, प्यास नभनी काम  गर्दा ठुलो स्वर गर्नु पो माया !

दिन रात, साँझ बिहान उनले जे सोचे पनि आफ्नो कर्तव्य सोची, उनलाई तयार बनाउनु पो माया !!

 

रोकिएन 

आफ्नो सरिरमा भएको मधुमेहको प्रवाह नगरी उनले मन पसंद मनपरी खाना खानु पो माया!

त्यही शरीर कुनै दिन थकित भई आराम गर्न खोज्दा, तेरो बेवास्ताले मलाई दुख भन्नु पो माया !!

उनलाई पर्ने दुख, गाह्रो मन देखि ग्रहण गरी, दिन रात साझ बिहान काम टाउकोमा लिनु पो माया !

कुनै दिन उनलाई गाह्रो साह्रो परे, उनको तथानाम गाली सुन्दै, बिस्तारै दुखी नहोऊ भन्नु पो माया !!

 

सकिएन 

तिमिलाई सधैँ माया गर्छु, व्यवहारले गर्दा कहिले काहीँ आवेगमा आइ, १ मिनेटमा शान्त हुँदा,

तिमिले पुस्ता देखि बर्षौ पुराना कुरा कोट्याएर मलाई तथानाम गर्नु पो चोखो निश्चल माया।

मेरो हालत अवस्था यस्तै छ, बा आमा तिनै हुन्, इष्टमित्र यिनै हुन्, जे छन् तेस्मै खुसी छु भन्दा,

बिहे गर्दा कुल खानदान देखि सबै स्थिति ख्याल गर्नुपर्ने, नगर्नाले यस्तो भो भन्नु पो माया ।

 

रोक्न खोज्छु 

काम कर्तव्य, दायित्वमा कुनै नजरअन्दाज नगरी, शरीरको भोक, प्यास सही उनलाई खुसी सुखी राख्न,

तन, मन र धन सबै सुम्पेको छु, कुनै रिस राग, खोट, ईर्ष्या भगवान्लाई साक्षी राख्दै छैन भन्छु!

तर पनि उनी छिन छिन, धेरैमा हप्ता दिनमा दुखी हुँदै, नबोली हुन्छ कि, आक्षेप लगाएर हुन्छ कि, 

ठुलो स्वर, रिस आवेग देखाएर हुन्छ कि, त सँग बस्न सक्दिन, डिभोर्स गर्छु भन्दै थर्काउनु पो माया !!

 

जय माया, रिस माया, खुसी माया, दुखी माया, संसार माया, होइन यो कस्तो माया !

होइन यो कस्तो माया  !!!!

 

धन्यवाद